این روزها گیتارهای الکتریک در انواع شکل‌ها و اندازه‌ها در دسترس ما قرار دارند. سوالی که مطرح می‌شود این است که آیا شکل بدنه گیتار الکتریک در نوع صدادهی آن تاثیر دارد؟ ما در این مقاله گیتارهای الکتریک را بر حسب نوع بدنه آن‌ها دسته‌بندی کرده و تفاوت آن‌ها را به شما خواهیم گفت.
گیتارهای الکتریک به لحاظ شکل بدنه به سه دسته تقسیم می‌شوند: گیتارهای سالیدبادی، هالوبادی و سمی‌هالو بادی. عوامل زیادی وجود دارد که روی صدای یک گیتار تاثیر می‌گذارند، مانند سایز بدنه، وزن، نوع چوب به کار رفته، پیکاپ‌ها و.. به طور کلی می‌توان گفت هرچه یک گیتار بزرگ‌تر باشد، صدای گرم‌تر و پر‌حجم‌تری خواهد داشت.
گیتارهای سالیدبادی
معمولا وقتی به گیتار الکتریک فکر می‌کنیم، اولین تصویری که در ذهن ما نقش می‌بیندد گیتارهای الکتریک سالیدبادی هستند؛ این دسته از گیتارها رایج‌ترین نوع گیتارهای الکتریک به حساب می‌آیند. روی بدنه گیتارهای سالیدبادی هیچ قسمت توخالی یا حفره‌ای وجود ندارد و این نوع گیتارها صدای بسیار متفاوتی از گیتارهای هالوبادی تولید می‌کنند.
گیتارهای الکتریک سالیدبادی ساستین یا کشش صدای بهتری نسبت به گیتارهای هالوبادی دارند، نسبت به ایجاد فیدبک‌های آزاردهنده در اجرای زنده بسیار مقاوم هستند و ترکیب فوق‌العاده‌ای را با امپلی‌فایرهای اُور درایو شده می‌سازند. این عوامل باعث شده تا صدای دیستورت شده گیتارهای الکتریک سالیدبادی برای سبک‌های راک و متال ایده‌آل باشد. صدای کلین این نوع گیتارها هم برای استفاده با انواع پدال‌ها و افکت‌ها مناسب است.
گیتارهای معروفی مانند فندر استراتوکستر، تلکستر، گیبسون لس پال و گیبسون اس جی در دسته گیتارهای سالیدبادی قرار می‌گیرند.
گیتارهای هالوبادی
گیتار هالوبادی هما‌ن‌طور که از نامش پیداست، بدنه‌ای توخالی دارد و در بین انواع گیتارهای الکتریک، بیشترین شباهت را به یک گیتار آکوستیک دارد. در حقیقت گیتارهای هالوبادی جزو اولین گیتارهای الکتریک طراحی شده در تاریخ هستند و بر اساس شکل گیتارهای آکوستیک طراحی شده‌اند. با این‌حال از جمله تفاوت‌های اصلی گیتارهای هالوبادی با گیتار آکوستیک می‌توان به وجود دو حفره با شکل حرف اف انگلیسی (F- shape) بجای یک حفره صدای دایره‌ای و وجود پیکاپ روی گیتارهای هالوبادی اشاره کرد.
بدنه توخالی این نوع گیتارها موجب شده تا صدای گرم‌تر و عمیق‌تری داشته باشند. این صدا برای سبک‌هایی مانند بلوز و جز ایده‌آل است. با این‌حال نقطه ضعف اصلی گیتارهای هالوبادی، ایجاد فیدبک شدید آن‌ها در صورت افزایش گین امپلی‌فایر است. به همین دلیل است که از گیتارهای هالوبادی معمولا در ژانرهایی استفاده می‌شود که نیاز به صدای گیتار الکتریک کلین و دیستورت نشده دارند. البته کاربرد این گیتار محدود به سبک‌های جز و بلوز نیست و حتی در سبک راک اند رول هم استفاده می‌شود.
یکی از معروف‌ترین گیتارهای هالوبادی، Epiphone Casino است که گروه بیتلز علاقه زیادی به آن داشت.
گیتارهای سمی‌هالو بادی
این نوع گیتارها به شکلی طراحی شده‌اند که مزیت‌های مدل‌های هالوبادی و سالیدبادی را در کنار هم داشته باشند. گیتارهای الکتریک سمی‌هالو نسبت به گیتارهای هالوبادی عملکرد بسیار بهتری در دفع فیدبک‌های آزاردهنده هنگام استفاده از امپلی‌فایرهای اُور درایو شده دارند؛ البته اگر ولوم امپ را بسیار بالا ببرید یا دیستورشن شدیدی ایجاد کنید، این گیتار هم ایجاد فیدبک خواهد کرد.
ساختار گیتارهای سمی‌هالو مشابه گیتارهای هالوبادی است، با این تفاوت که در وسط بدنه آن‌ها یک تکه چوب قرار گفته تا بخش مرکزی را از حالت توخالی بودن درآورد. این تکه چوب در زیر بدنه قرار گرفته و گیتارهای سمی‌هالو به لحاظ ظاهری تفاوتی با گیتارهای هالوبادی ندارند. در نهایت باید بگوییم گیتارهای سمی‌هالو به لحاظ صدا شباهت بیشتری به گیتارهای سالیدبادی دارند، اما ساستین آن‌ها کمتر است.
از معروف‌ترین گیتارهای سمی‌هالو بادی می‌توان به Gibson ES-335 و Fender Telecaster 72 Thinline اشاره کرد.