میکروفن‌ها از مهمترین تجهیزات ضبط صدا هستند که امواج صوتی را به سیگنال‌هایی تبدیل می‌کنند که شما می‌توانید از آن‌ها داخل نرم‌افزار آهنگسازی خود استفاده کنید. ما در این مقاله قرار است روش‌هایی برای میکروفن‌گذاری را به شما معرفی کنیم که کمتر در مورد آن‌ها صحبت می‌شود. هر میکروفنی که داشته باشید، می‌توانید از این تکنیک‌ها استفاده کنید.
1. ضبط دو صدا به صورت همزمان برای رسیدن به یک نتیجه منحصر به فرد
ضبط کردن چند صدا با استفاده از یک میکروفن نه تنها روشی مقرون به صرفه است، بلکه همچنین می‌تواند انتخابی خلاقانه باشد که صدایی مسنجم و ارگانیک به شما می‌دهد. چه شما بخواهید یک اجرای زنده را ضبط کنید، چه یک اجرای دو نفره یا حتی یک آنسامبل کوچک، این تکنیک برای رسیدن به صدایی صمیمی و داینامیک ایده‌آل است.
در بسیاری از قطعات موسیقی محبوب در طول تاریخ از این روش برای ضبط صدا استفاده شده است. برای مثال گروه بیتلز معمولا برای ضبط صدای دو خواننده به صورت همزمان از یک میکروفن استفاده می‌کردند و به این ترتیب به صدایی می‌رسیدند که بسیار طبیعی بود.
یکی از بهترین ابزارها برای این تکنیک، میکروفن‌هایی هستند که از الگوی قطبی فیگر ایت (Figure-8) استفاده می‌کنند. این الگوی پیکاپ صدا برای ضبط دو صدا به صورت همزمان ایده‌آل است و شما برای استفاده از این الگوی قطبی باید یکی از خوانندهها را جلوی میکروفن و دیگری را در سمت مخالف قرار دهید. الگوی قطبی فیگر ایت صدای اطراف میکروفن را دریافت نمی‌کند و به همین دلیل نویز اتاق به خوبی دفع خواهد شد. توجه داشته باشید که این روش میکروفن‌گذاری تنها برای خوانندهها نیست و شما می‌توانید دو اینسترومنت مختلف مانند گیتار آکوستیک و وکال را هم با این روش ضبط کنید. برای گرفتن بهترین نتیجه از این روش به این سه نکته توجه کنید:
1. پوزیشن خوانندهها یا نوازنده‌ها:
هر یک از دو سورس صدا (مثلا خوانندهها) را در دو طرف میکروفن، درست روبروی هم قرار دهید. هر یک از خوانندهها باید فاصله برابری تا میکروفن داشته باشند تا صدای هر دو به شکلی بالانس ضبط شود. البته اگر قرار است یکی از خوانندهها پارت لید را اجرا کند و خواننده دیگر نقش بک وکالیست را داشته باشد، می‌توانید بک وکالیست را از میکروفن دور کنید.
2. استفاده از پاپ فیلتر
در هر دو طرف میکروفن از پاپ فیلتر استفاده کنید تا پاپ‌های هر دو وکالیست دفع شود و صدایی تمیز و شفاف ضبط کنید. البته اگر هر یک از خوانندهها بیشتر از سی سانتی‌متر از میکروفن فاصله داشته باشند، شاید کلا نیازی به پاپ فیلتر هم پیدا نکنید.
2. استفاده از میکروفن تاک بک برای کاراکتر دادن به صدا
میکروفن‌های تاک بک اگرچه در استودیوهای خانگی کاربرد ندارند، اما در استودیوهای بزرگ ابزاری ضروری هستند. این میکروفن‌ها که به منظور ارتباط برقرار کردن اتاق کنترل و اتاق ضبط طراحی می‌شوند، به کامپرشن داخلی شدیدی مجهز هستند تا صداهای آرام هم به خوبی به اتاق دیگر منتقل شود. اگرچه کاربرد اصلی میکروفن‌های تاک بک کارهای خلاقانه نیست، اما صدای lo-fi و کمپرس شده آن‌ها می‌تواند به ضبط‌های شما انرژی بدهد. برای مثال در ضبط درامز قطعه معروف فیل کالینز (Phil Collins) با نام In the Air Tonight از میکروفن تاک بک استفاده شده است. البته شما برای استفاده از این تکنیک نیاز به یک میکروفن تاک بک اختصاصی ندارید؛ با کمی خلاقیت می‌توانید با استفاده از هر میکروفنی افکت مشابهی را دریافت کنید. این تکنیک مخصوصا برای درامز، وکال یا حتی سازهای آکوستیک ایده‌آل است.
1. روم مایک را تنظیم کنید
روم مایک، میکروفنی است که برای ضبط اتمسفر اتاق استفاده می‌شود و دور از اینسترومنت‌ها قرار می‌گیرد. اگر قرار است صدای درامز را ضبط کنید، روم مایک را در یکی از کنج‌های اتاق قرار دهید و زاویه آن را به شکلی تنظیم کنید که آمبیانس اتاق در بیشترین حالت ضبط شود.
2. سیگنال را درون نرم‌افزار میزبان پردازش کنید
با ایجاد کامپرشن سنگین، داینامیک صدا را کاهش دهید تا ریورب طبیعی اتاق برجسته‌تر شود. سپس با اضافه کردن سچوریشن، کمی صدا را گرم کنید و حالتی قدیمی و lo-fi به صدا بدهید.
3. ترکیب با صدای میکروفنی که نزدیک ساز قرار گرفته
صدای پردازش شده آمبیانس اتاق را با صدای میکروفن اصلی که برای ضبط ساز مد نظرتان استفاده کرده‌اید، میکس کنید و ولوم آن را به شکلی تنظیم کنید که اتمسفر و انرژی صدای میکروفن اصلی را تقویت کند، بدون این که وضوح آن را از بین ببرد یا بر آن غالب شود.
3. ضبط صدای آپرایت پیانو از پایین
ضبط کردن برخی سازها مانند ترومپت آسان است؛ شما میکروفن را روبروی دهانه ساز قرار می‌دهد و صدای آن را ضبط می‌کنید. اما ضبط صدای برخی سازها مانند آپرایت پیانو پیچیده است، چرا که برای ضبط چنین سازی شما می‌توانید از چندین شیوه مختلف برای قراردهی میکروفن‌ها استفاده کنید. یکی از راه‌ها برای ضبط صدای پیانو این است که میکروفن را مستقیما به سمت پنل جلوی پیانو (بالای کلاویه‌ها) بگیرید؛ یا این که یک جفت میکروفن استریو را تقریبا جایی قرار دهید که گوش‌های نوازنده قرار می‌گیرند.
یک روش دیگر برای ضبط صدای پیانو این است که پنل جلوی پیانو را بردارید و میکروفن را به سمت سیم‌های پیانو بگیرید.
اما روشی که ما می‌خواهیم به شما پیشنهاد کنیم این است که پنل زیرین پیانو را بردارید و از قسمت پایین صدای میکروفن را ضبط کنید.
این تکنیک صدایی گرم و صمیمی به شما می‌دهد. قرار دادن میکروفن در چنین زاویه‌ای صدایی جذاب ایجاد می‌کند، چرا که علاوه بر صدای پیانو، نویز پدال هم ضبط می‌شود.
4. قرار دادن میکروفن در فاصله دورتر
وقتی شما یک میکروفن را از منبع صدا دور می‌کنید، انعکاس صدای اینسترومنت مورد نظر شما در اتاق با شدت بیشتری ضبط می‌شود. به بیان دیگر، ریورب طبیعی و تُن اتاق به بخشی از خود صدا تبدیل می‌شوند. در چنین حالتی، نسبت به زمانی که میکروفن را کاملا در مجاورت اینسترومنت‌ها قرار می‌دهید، نوعی ریورب طبیعی به صدا اضافه خواهد شد.
با افزایش دادن فاصله میکروفن ثانویه، که آن را میکروفن امبینت می‌نامیم، از اینسترومنت مد نظر، باید گین ورودی میکروفن امبینت را افزایش دهید تا لِول آن با لِول میکروفنی که در مجاورت ساز قرار گرفته، برابر شود. حواستان به نویزهای ناخواسته و نویز محیط بیرون از اتاق باشد؛ نویز یخچال، رد شدن ماشین‌ها از خیابان و... این نوع نویزها قاعدتا نباید توسط میکروفن امبینت شما ضبط شوند.
5. ضبط دابل ترک
دابل ترکینگ تکنیکی است که به شدت در انواع استایل‌های موسیقی مورد استفاده قرار می‌گیرد. پیدایش این تکنیک به اواسط قرن بیستم باز می‌گردد، جایی که نوآورانی مانند لس پاول با استفاده از تکنیک ضبط مولتی ترک سعی می‌کردند حس صدای پرحجم‌تر و پولیش‌شده‌تری را به شنونده القا کنند. این تکنیک به لطف افرادی مانند جان لنون در دهه 1960 میلادی محبوبیت گسترده‌ای پیدا کرد و حالا در سبک‌هایی مانند پاپ و راک کاربرد فراوانی دارد.
در ضبط دابل ترک، شما یک پارت موسیقایی را دو بار ضبط می‌کنید. تفاوت‌های جزئی در اجرای شما در هر یک از ضبط‌ها، صدا را غنی‌تر و فضای خالی میکس شما را پر می‌کند. برای بیشتر کردن تفاوت دو صدای ضبط شده، می‌توانید در ضبط دوم پوزیشن یا نوع میکروفن و یا حتی اتاقی که در آن ضبط می‌کنید را تغییر دهید.
به عنوان مثال در ضبط دابل ترک وکال، شما یکبار وکال را به شکل معمول ضبط می‌کنید. سپس همان پارت وکال را یکبار دیگر و این بار با فاصله بیشتر میکروفن نسبت به خواننده ضبط می‌کنید. همچنین می‌توانید یکی از وکال‌ها را با میکروفن کاندنسر و دیگری را با میکروفن داینامیک ضبط کنید. سپس در نرم‌افزار آهنگسازی خود این دو صدا را با هم میکس می‌کنید و در این حالت صدایی پرحجم‌تر دریافت خواهید کرد. در دنیای دیجیتال امروز که ادیت کردن صدا بسیار دقیق و آسان است، ضبط دابل ترک به شما کمک می‌کند تا به شیوه‌هایی غیر منتظره به ترک‌های خود تنوع بدهید و به بافت‌های صوتی جدیدی برسید.
البته اگر با ضبط دابل ترک باز هم به حجم صدای دلخواهتان نرسیدید، می‌توانید به جای دو بار ضبط کردن یک پارت موسیقایی، آن را چندین بار ضبط کنید و تمام برداشت‌ها را با هم میکس کنید.
6. تکنیک ری‌امپ
تکنیک ری‌امپ که توسط بسیاری از صدابرداران مورد استفاده قرار می‌گیرد، به این صورت است که شما یکبار صدای مد نظرتان را ضبط می‌کنید، سپس آن را درون نرم‌افزار آهنگسازی خود پلی‌بک می‌کنید. بجای استفاده از اسپیکرهای رایج برای پخش صدا، از یک آمپلی‌فایر استفاده می‌کنید و با استفاده از یک میکروفن هم صدای آمپلی‌فایر را ضبط می‌کنید. به این ترتیب صدایی که قبلا ضبط کرده‌اید را با رنگ و کاراکتر آمپلی‌فایر، دوباره ضبط خواهید کرد.
برای تنظیم‌کننده‌هایی که معمولا گیتار الکتریک و بیس خود را مستقیما به کارت صدا متصل می‌کنند، تکنیک ری‌امپ می‌تواند راهی ساده و سریع برای کاراکتر دادن به تُن صدای گیتار باشد. با تنظیم فاصله میکروفن تا آمپلی‌فایر و آزمون و خطا با تعیین زاویه میکروفن، می‌توانید کاراکترهای مختلفی از صدای ری‌امپ شده بگیرید.
7. تغییر زاویه میکروفن
ال اشمیت، یکی از معروفترین صدابرداران و مهندسان میکس دنیا، با تکیه بر استفاده از انواع مختلف میکروفن‌ها و تعیین پوزیشن آن‌ها و بدون اتکا بر استفاده از اکولایزر، به تُن صدای ضبط‌هایش شکل می‌داد. فلسفه او، استفاده از خود میکروفن به عنوان یک اکولایزر بود. این فلسفه شما را تشویق می‌کند تا میکروفن را به عنوان بخشی از خود پرفورمنس در نظر بگیرید.
برای ضبط هر صدایی معمولا میکروفن را مستقیما روبروی آن قرار می‌دهیم. اما در صورتی که میکروفن را با زاویه‌ای مانند 45 درجه نسبت به اینسترومنت مد نظرتان قرار دهید، تُن صدایی که ضبط می‌کنید کاملا متقاوت خواهد بود. یا برای مثال اگر می‌خواهید صدای یک آمپلی‌فایر گیتار را ضبط کنید، می‌توانید بجای قرار دادن میکروفن درست روبروی قسمت مرکزی آمپلی‌فایر، آن را به سمت چپ یا راست آمپلی‌فایر متمایل کنید.
این تغییر زاویه و پوزیشن میکروفن، راهی آسان و سریع برای کاهش شدت فرکانس‌های تیز است و تمرکز ضبط را روی فرکانس‌های میدرنج می‌برد. این تکنیک راهی ملایم اما موثر برای شکل دادن به صدا محسوب می‌شود.
راه‌های جدید را امتحان کنید!
آزمون و خطا کردن و امتحان کردن روش‌های مختلف، بخشی جدایی ناپذیر از یک ضبط فوق‌العاده است و میکروفن‌های شما جزو منعطف‌ترین ابزارها در استودیوی شما هستند. از ضبط دابل ترک گرفته تا استفاده از میکروفن تاک بک، روش‌های خلاقانه‌ای که در این مقاله به شما معرفی کردیم، درها را برای رسیدن به صداهای جدید برای شما باز می‌کنند.
زیبایی این روش‌های میکروفن‌گذاری خلاقانه، سادگی آن‌هاست و شما برای انجام بیشتر این تکنیک‌ها نیازی به خریداری میکروفن جدید ندارید؛ تنها کافی‌ست روش‌های همیشگی خود را کنار بگذارید و راه‌های جدید را امتحان کنید.