صدابرداران حرفه‌ای به خوبی می‌دانند که انتخاب یک میکروفن در استودیو، انتخابی خلاقانه است. اگر به تازگی وارد حوزه ضبط و صدابرداری شده باشید، انتخاب میکروفن برای شما چالش برانگیز خواهد بود. با کمی تجربه در ضبط متوجه می‌شوید که برخی میکروفن‌های استودیویی برای ضبط برخی سازها مناسب‌تر هستند، اما بدون داشتن دانشی از تئوری آکوستیک دلیل چنین چیزی را نخواهید فهمید. آیا بهتر است از میکروفن کاندنسر استفاده کرد یا میکروفن داینامیک؟ میکروفن‌های لامپی یا میکروفن‌های سالید استیت؟ با وجود انواع مختلفی که از میکروفن‌ها وجود دارد، انتخاب میکروفن برای شما دشوار خواهد شد؛ پس داشتن کمی اطلاعات از انواع میکروفن‌ها و موارد استفاده هر کدام کمک بزرگی به شما خواهد کرد.
انتخاب یک میکروفن نامناسب برای ضبط یک صدا شما را در مرحله میکس با مشکل مواجه خواهد کرد. اما نگران نباشید؛ ما در این مقاله به تمام سوالاتی که هنگام خرید یک میکروفن استودیویی برایتان پیش می‌آید پاسخ خواهیم داد تا در مسیر درستی برای خرید یک میکروفن مناسب قرار بگیرید.
انواع میکروفن‌ها
میکروفن‌های داینامیک
در یک میکروفن داینامیک، سیگنال صوتی به وسیله حرکت یک القاگر در یک میدان مغناطیسی تولید می‌شود. در بیشتر میکروفن‌های داینامیک یک دیافراگم بسیار نازک و سبک در پاسخ به فشار صوتی حرکت می‌کند. حرکت دیافراگم موجب می‌شود وُیس کویل در یک میدان مغناطیسی، معلق شود و با حرکت خود یک جریان الکتریکی کوچک را ایجاد کند.
میکروفن‌های داینامیک نسبت به میکروفن‌های کاندنسر حساسیت کمتری به فشار صوتی و فرکانس‌های بالا دارند و در برابر آسیب‌های فیزیکی مقاوم‌تر هستند. میکروفن‌های داینامیک همچنین قیمت مناسب‌تری نسبت به میکروفن‌های کاندنسر دارند. این میکروفن‌ها برای ضبط درامز و گیتار الکتریک بسیار مناسب هستند. میکروفن Shure SM57 انتخاب بسیاری از صدابرداران حرفه‌ای برای ضبط صدای امپ گیتار الکتریک و اسنیر درام است. بسیاری از صدابرداران از میکروفن Sennheiser MD421 برای ضبط تام درام و بسیاری هم از میکروفن داینامیک AKG D112 برای ضبط کیک درام استفاده می‌کنند.
میکروفن‌های کاندنسر
اگر به دنبال این هستید که صدای مورد نظرتان را با نهایت کیفیت ضبط کنید، میکروفن کاندنسر بهترین انتخاب برای شما خواهد بود. میکروفن‌های کاندنسر نسبت به میکروفن‌های داینامیک پاسخگویی بیشتری به سرعت و جزئیات امواج صوتی دارند. سیستم مکانیکی ساده استفاده شده در میکروفن‌های کاندنسر شامل یک دیافراگم القاگر نازک و کشیده شده است که نزدیک به یک صفحه فلزی قرار می‌گیرد. این ترکیب، خازنی را شکل می‌دهد که با یک سورس ولتاژ اکسترنال تغذیه الکتریکی می‌شود؛ این سورس ولتاژ اکسترنال، یک باتری یا یک منبع تغذیه اختصاصی و یا فانتوم پاور کارت صدا یا میکسر شما خواهد بود.
دیافراگم میکروفن کاندنسر در پاسخ به فشار صوتی کمی ارتعاش پیدا می‌کند و موجب ایجاد تغییراتی در ظرفیت خازنی می‌شود – در نتیجه تغییرات ولتاژ ایجاد می‌شود و سیگنال خروجی میکروفن شکل می‌گیرد.
میکروفن‌های کاندنسر در دو نوع سالید استیت و تیوب (لامپی) وجود دارند و در انواع شکل‌ها و سایزها عرضه می‌شوند، اما عملکرد تمام آن‌ها به همان شکلی است که توضیح دادیم.
( برای درک بهتر تفاوت میکروفون های کاندنسر و داینامیک این مقاله را دنبال کنید)
میکروفن‌های ریبون
این نوع میکروفن که در دوران طلایی رادیو (دهه بیست تا پنجاه میلادی) محبوبیت زیادی داشت، امروزه به لطف تلاش کمپانی‌هایی مانند Royer دوباره محبوب شده است. میکروفن‌های ریبون به سرعت مولکول‌های هوا واکنش نشان می‌دهند؛ مولکول‌های هوا یک المنت کوچک که در یک میدان مغناطیسی قوی معلق شده را حرکت می‌دهند.
میکروفن‌های ریبون کلاسیک مانند RCA 44 و 77DX بسیار شکننده و آسیب‌پذیر بودند، اما میکروفن‌های ریبون مدرن مانند Royer R121 و R122 به شکلی طراحی شده‌اند که مقاومت بیشتری در برابر آسیب‌های فیزیکی داشته باشند.
میکروفن‌های USB
با پیشرفتی که اخیرا در تکنولوژی میکروفن به‌دست آمده، میکروفن‌های USB شکل گرفته‌اند. این میکروفن‌ها دارای تمام المان‌های یک میکروفن سنتی از جمله کپسول و دیافراگم هستند. تفاوت میکروفن‌های USB با سایر میکروفن‌های استودیویی، اضافه شدن دو مدار است: یک پری‌امپ آنبُرد و یک مبدل آنالوگ به دیجیتال. پری‌امپ استفاده شده در این میکروفن‌ها شما را از متصل کردن میکروفن به کارت صدا، میکسر یا پری‌امپ میکروفن بی‌نیاز می‌کند. مبدل آنالوگ به دیجیتال هم خروجی میکروفن را از آنالوگ (ولتاژ) به دیجیتال (دیتا) تبدیل می‌کند تا شما بتوانید میکروفن را مستقیما به پورت USB کامپیوتر وصل کنید و نرم‌افزار ضبط شما بتواند دیتای آن را بخواند.
به این ترتیب برای ضبط با میکروفن USB تنها کاری که لازم است انجام دهید وصل کردن میکروفن به کامپیوتر یا لپ تاپ، لود کردن نرم‌افزار آهنگسازی و کلیک کردن روی دکمه ضبط است!
درک کردن الگوی قطبی میکروفن
کاردیود
میکروفن‌هایی که دارای الگوی قطبی کاردیود هستند، صدایی که روبرویشان قرار دارد را بهتر می‌شنوند و صدایی که در کناره‌ها و پشت میکروفن وجود دارد را دفع می‌کنند. تصویر گرافیکی الگوی کاردیود شبیه به قلب است. قابلیت میکروفن‌های کاردیود در دفع صدای اطراف میکروفن موجب می‌شود این میکروفن‌ها در سناریوهایی که برای ضبط یک یا چند ساز باید از چند میکروفن استفاده شود، انتخاب ایده‌آلی باشند. همچنین میکروفن‌های کاردیود برای مواقعی که نمی‌خواهید شدت آمبیانس اتاق در ضبط زیاد باشد، ایده‌آل هستند.
میکروفن‌های دارای الگوی کاردیود هم برای استفاده در استودیو و هم برای اجرای زنده محبوب هستند و درصد زیادی از میکروفن‌هایی که در بازار وجود دارند از همین نوع هستند. توجه داشته باشید که میکروفن‌های کاردیود افکت مجاورت شکل می‌دهند، یعنی اگر میکروفن را به منبع صدا زیادی نزدیک کنید، پاسخگویی بیس میکروفن افزایش پیدا می‌کند.
سوپرکاردیود و هایپرکاردیود
الگوی سوپرکاردیود جهت‌دارتر از الگوی کاردیود است و الگوی هایپرکاردیود حتی از سوپرکاردیود هم پیکاپ صدای جهت‌دارتری دارد. همین موضوع باعث شده تا انتخاب پوزیشن میکروفن‌های هایپرکادیود و سوپرکاردیود برای ضبط کمی چالش برانگیز باشد.
میکروفن‌های اومنی دایرکشنال (چند جهته)
میکروفن‌های اومنی دایرکشنال صدا را به شکلی برابر از تمام جهات دریافت می‌کنند. گراف نمایشگر این الگو یک دایره است. یک میکروفن اومنی دایرکشنال افکت مجاورت محسوسی را در صورت نزدیک شدن به منبع صدا ایجاد نمی‌کند. تمام میکروفن‌ها در ابتدا اومنی دایرکشنال هستند و سپس با تغییراتی که در مهندسی آن‌ها انجام می‌شود، الگوهای قطبی دیگری را برای آن‌ها شکل می‌دهند. میکروفن‌های اومنی برای استفاده در استودیو و حالتی که می‌خواهید در کنار صدای اصلی، آمبیانس اتاق را هم ضبط کنید ایده‌آل هستند.
میکروفن‌های فیگر8
میکروفن‌های دارای الگوی فیگر8 (فیگر ایت) صدایی که در روبرو و پشت میکروفن قرار گرفته را به شکلی برابر دریافت کرده و صدای سمت چپ و راست میکروفن را دفع می‌کنند. این نوع پیکاپ صدا الگویی را ایجاد می‌کند که شبیه به پاپیون است (در انگلیسی به گره پاپیونی فیگر8 می‌گویند). به این نوع میکروفن‌ها فیگور8 و دو جهته هم گفته می‌شود.
میکروفن‌های دارای چندین الگو
بسیاری از میکروفن‌های کاندنسر حرفه‌ای امکان انتخاب از میان الگوهای پیکاپ مختلف مانند اومنی دایرکشنال، کاردیود و فیگر8 را به کاربر می‌دهند. برای مثال میکروفن AKG C12VR علاوه بر ارائه این سه الگو، به شما اجازه می‌دهد تنظیمات میان-الگویی هم داشته باشید؛ این میکروفن روی هم رفته تعداد 9 الگوی قطبی مختلف را در اختیار شما قرار می‌دهد.
سایز دیافراگم میکروفن‌ها
چرا سایز دیافراگم میکروفن اهمیت دارد؟
میکروفن‌های کاندنسر و داینامیک بر حسب سایز کپسول‌هایشان دسته‌بندی می‌شوند. به طور کلاسیک میکروفن‌ها به دو دسته دیافراگم-بزرگ و دیافراگم-کوچک تقسیم می‌شوند. هر یک از این دو دسته کارکرد منحصر به فرد خودشان را در استودیوهای حرفه‌ای دارند. میکروفن‌های دیافراگم-متوسط که تقریبا جدید هستند، ترکیبی از خصوصیات میکروفن‌های دیافراگم-کوچک و دیافراگم-بزرگ را دارند.
میکروفن‌های دیافراگم بزرگ
میکروفن‌های دیافراگم-بزرگ مانند میکروفن افسانه‌ای Neumann U87 برای ضبط انواع صداها در استودیوهای حرفه‌ای استفاده می‌شوند؛ از وکال و سازهای زهی گرفته تا سازهای بادی برنجی و پرکاشن. شما می‌توانید از این میکروفن‌ها برای ضبط تقریبا هر صدایی استفاده کنید. بسیاری از میکروفن‌های دیافراگم بزرگ دارای پد کاهش صدا هستند و امکان انتخاب از بین چند الگوی پیکاپ را به کاربر می‌دهند؛ همین موضوع موجب شده تا این میکروفن‌ها بسیار منعطف و پرکاربرد شوند. همچنین برخی از میکروفن‌های دیافراگم بزرگ برای ضبط سورس‌هایی که صدای بسیار بلند و بیس قدرتمندی دارند (مانند کیک درام) مناسب هستند، مانند میکروفن معروف Sennheiser MD421.
میکروفن‌های دیافراگم متوسط
همان‌طور که گفتیم، به طور سنتی میکروفن‌ها تنها به دو دسته دیافراگم-کوچک و دیافراگم-بزرگ تقسیم می‌شدند و میکروفن‌های دیافراگم-متوسط نسبتا جدید هستند. بیشتر افراد حرفه‌ای و کمپانی‌های سازنده میکروفن بر این موضوع توافق نظر دارند که میکروفن‌هایی که قطر دیافراگم آن‌ها بین 5.8 تا 3.4 اینچ است، در دسته میکروفن‌های دیافراگم متوسط قرار می‌گیرند.
به طور کلی میکروفن‌های دیافراگم متوسط مانند میکروفن‌های دیافراگم کوچک عملکرد بسیار خوبی در دریافت دقیق ترنزینت‌ها و محتوای high frequency (فرکانس‌های بالا) دارند و مانند میکروفن‌های دیافراگم بزرگ می‌توانند صدایی پرحجم و گرم را ارائه دهند.
میکروفن‌های دیافراگم کوچک
این نوع میکروفن‌ها معمولا توسط افراد مبتدی نادیده گرفته می‌شوند، اما قادر به انجام کارهایی هستند که میکروفن‌های دیافراگم بزرگ از پس آن‌ها بر نمی‌آیند. میکروفن‌های دیافراگم کوچک به واسطه دیافراگم کم تراکم‌تر و کوچکترشان پاسخگویی بسیار دقیقی دارند. این میکروفن‌ها برای ضبط صدای گیتار آکوستیک، های-هت، چنگ و هر سازی که دارای ترنزینت‌های تیز و هارمونیک‌های غنی باشد، ایده‌آل هستند. به این نوع میکروفن‌ها، میکروفن‌های قلمی یا مدادی هم گفته می‌شود و یکی از مزیت‌های مهم‌شان این است که تغیین پوزیشن آن‌ها برای ضبط دشوار نیست.
هر اینسترومنت را با کدام میکروفن ضبط کنیم؟
درامز
برای شروع بهتر است از میکروفن‌های داینامیک کاردیود برای درامز، یک میکروفن کاندنسر کاردیود دیافراگم-کوچک برای های-هت و یک جفت میکروفن کاندنسر دیافراگم-بزرگ یا دیافراگم-کوچک به عنوان میکروفن اُور هد (میکروفن‌هایی که بالای کیت درامز قرار می‌گیرند) استفاده کنید. توجه داشته باشید که میکروفن‌های کاندنسر را می‌توان روی اسنیر و تام هم استفاده کرد؛ برخی از صدابرداران حتی از این میکروفن‌ها برای کیک درام هم استفاده می‌کنند.
برای تعیین پوزیشن میکروفن‌ها به منظور ضبط صدای درامز باید آزمون و خطای زیادی انجام دهید. از درامر بخواهید ساز بزند، با دقت گوش کنید، میکروفن را چند سانتی‌متر جابجا کنید و دوباره به صدای ضبط شده گوش کنید. کار بهتر این است که خودتان در اتاق فرمان بنشینید و از دستیارتان بخواهید وارد اتاق ضبط شود و میکروفن‌ها را جابجا کند تا در لحظه بتوانید تغییرات را بشنوید. با کمی کسب تجربه این پروسه برایتان آسان‌تر خواهد شد و کم کم می‌فهمید صدای کدام میکروفن‌ها را برای درامز می‌پسندید.
گیتار الکتریک
اگر قرار است از تنها یک میکروفن برای ضبط صدای امپ گیتار الکتریک استفاده کنید، بهتر است این میکروفن یک میکروفن داینامیک باشد و آن را نزدیک کابینت اسپیکر آمپلی فایر قرار دهید. انتخاب بسیاری از صدابرداران برای این کار میکروفن معروف Shure SM57 است. اگر هم به یک میکروفن کاندنسر دیافراگم بزرگ دسترسی دارید، می‌توانید آن را چند سانتی متر دورتر از امپ گیتار قرار دهید و اگر صدای امپ زیاد است، پد کاهش صدای روی میکروفن را فعال کنید. سپس می‌توانید صدای این دو میکروفن را در نرم‌افزار آهنگسازی با هم ترکیب کنید. اگر میکروفن کاندنسر شما امکان انتخاب از بین چند الگوی قطبی را ارائه می‌دهد، بهتر است الگوی اومنی دایرکشنال را انتخاب کنید.
گیتار آکوستیک
برای ضبط صدای گیتار آکوستیک یا گیتار کلاسیک استفاده از میکروفن‌های کاندنسر دیافراگم کوچک با الگوی پیکاپ کاردیود پیشنهاد می‌شود. برای شروع، میکروفن را با فاصله‌ای بین 15 تا 20 سانتی متر از گیتار، مقابل فرت دوازدهم قرار دهید. میکروفن‌های کاندنسر دیافراگم بزرگ و همچنین میکروفن‌های ریبون هم نتیجه بسیار خوبی در ضبط صدای گیتار آکوستیک به شما خواهند داد.
وکال
برای وکال استفاده از یک میکروفن کاندنسر دیافراگم بزرگ پیشنهاد می‌شود. اگر به چند میکروفن کاندنسر دسترسی دارید، پیشنهاد می‌کنیم تمام آن‌ها را برای خواننده تست کنید تا ببینید کدام یک روی صدای او بهتر جواب می‌دهد.
پیانو آکوستیک
صدای پیانو معمولا به صورت استریو ضبط می‌شود، یعنی شما باید از دو میکروفن استفاده کنید. برای این کار بهتر است استفاده از دو میکروفن کاندنسر دیافراگم بزرگ را مد نظر قرار دهید و یا از یک میکروفن دیافراگم بزرگ برای سیم‌های بیس و از یک میکروفن دیافراگم کوچک برای سیم‌های بالا استفاده کنید. برای تعیین پوزیشن میکروفن‌ها نیاز به آزمون و خطای زیادی خواهید داشت.
سازهای زهی
ضبط صدای ویولن، ویولا، ویولنسل و دابل بیس را با هر میکروفن کاندنسر باکیفیتی می‌توانید به خوبی انجام دهید. میکروفن‌های ریبون هم برای ضبط این سازها نتیجه بسیار خوبی به شما خواهند داد.
سازهای بادی برنجی
میکروفن‌های ریبون در ضبط صدای این سازها فوق‌العاده عمل می‌کنند. در صورتی که به میکروفن ریبون دسترسی ندارید هم می‌توانید نتیجه بسیار خوبی از میکروفن‌های کاندنسر دیافراگم کوچک یا دیافراگم بزرگ بگیرید.
و در آخر برای راهنمایی خرید بهترین میکروفون به این مقاله مراجعه کنید ..که در آن به بهترین میکروفون های سال 2024 پرداخته ایم